ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΑ΄ΛΟΥΚΑ - ΤΩΝ ΠΡΟΠΑΤΟΡΩΝ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΑ΄ΛΟΥΚΑ
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΠΡΟΠΑΤΟΡΩΝ
Η ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΔΕΙΠΝΟΥ
Γράφει ο Πρωτοπρεσβύτερος Γεώργιος Σούλος
«άνθρωπός τις εποίησε δείπνον μέγα και εκάλεσε πολλούς»·
Η παραβολή που ακούσαμε στο ευαγγελικό ανάγνωσμα ονομάζεται «η παραβολή του Μεγάλου Δείπνου». Αναφέρεται σε έναν ευκατάστατο άνθρωπο, ο οποίος ετοίμασε δείπνο, και κάλεσε πολλούς. Όταν ήρθε η ώρα του δείπνου, έστειλε τον υπηρέτη του, για να τους ειδοποιήσει, ότι όλα ήταν έτοιμα. Τότε ο ένας μετά τον άλλον αρνιόταν την πρόσκληση, προφασιζόμενοι διάφορες αιτίες. Ο ένας είπε ότι αγόρασε ένα χωράφι, και πρέπει να πάει να το δει, ο άλλος ότι αγόρασε πέντε ζευγάρια βόδια και πρέπει να πάει να τα δοκιμάσει, κι ένας τρίτος ότι παντρεύτηκε, και όλοι τους παρακαλούν τον οικοδεσπότη να τους συγχωρήσει για την απουσία τους.
Η σημερινή Κυριακή είναι αφιερωμένη στους Αγίους Προπάτορες, οι οποίοι αποτελούν το θεμέλιο της Εκκλησίας, γιατί φανερώνουν την αφορμή της σχέσεως του Θεού μετά των ανθρώπων. Φανερώνουν  και τη Σωτηριολογική αποστολή του Σωτήρος Χριστού στον κόσμο. Οι Προπάτορες,  άνθρωποι, όπως όλοι οι τότε άνθρωποι. Όμως παρά το ότι ήσαν άνθρωποι, συνέβαλαν στην πραγμάτωσιν της Ενανθρώπισης και της Σωτηριολογική αποστολή Του Θεανθρώπου στον κόσμο. προετοίμασαν οι σήμερον τιμώμενοι Άγιοι Προπάτορες.
Το γεγονός της θείας Ενανθρωπήσεως αποτελεί τον πιο μεγάλο σταθμό Θείας Οικονομίας. Είναι η
κορύφωση του σχεδίου της Θείας Οικονομίας. Η γέννηση του Θεανθρώπου υπερβαίνει την ανθρώπινη λογική και προκαλεί το θαυμασμό και τη δοξολογία των ανθρώπων. Τα Χριστούγεννα μαζί με την εορτή του Πάσχα αποτελούν τους δύο μεγάλους πόλους γύρω από τους οποίους στρέφεται το λειτουργικό έτος. Το Πάσχα είναι το κέντρο και το θεμέλιο των κινητών, ενώ τα Χριστούγεννα η κορωνίδα των ακινήτων εορτών. Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος ονομάζει την εορτή των Χριστουγέννων μητρόπολη των εορτών.
Είναι γεγονός ότι   ο ερχομός του Μεσσία, η γέννηση του Χριστού, καλεί όλο τον κόσμο στη μεγάλη χαρά του δείπνου της αιώνιας Βασιλείας του Θεού, καθ’ ότι, κατά τον Απόστολο Παύλο, «Θεός εφανερώθη εν σαρκί» (Α΄ Τιμ. γ΄ 16). Ο Θεός φανερώθηκε, ως άνθρωπος, φυσικά, για να λυτρώσει τον άνθρωπο από την αμαρτία.
Χριστούγεννα! Ημέρα χαρμόσυνος για όλη την ορθόδοξη εκκλησία, για όλους τους χριστιανούς. Χριστούγεννα! Εορτάζουμε την γέννηση του Ιησού Χριστού, εκ της Παρθένου Μαρίας, στο σπήλαιο της Βηθλεέμ. Εορτάζουμε τη φανέρωση του Θεού στον κόσμο. Εορτάζουμε την Θεία Ενανθρώπηση. Ο Υιός του Θεού, έλαβε σάρκα, έγινε άνθρωπος.  Χριστούγεννα! Εορτάζουμε την Αγάπη του Θεού προς τον άνθρωπο. «Ούτως γαρ ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμο, ώστε τον Υιόν αυτού τον μονογενή έδωκεν» (Ιωάν. γ΄ 16).
Μυστήριο μέγα η Θεία Ενανθρώπηση του Υιού του Θεού! Ο Λόγος του Θεού σαρκούται «δι’  ημάς και δια την ημετέραν σωτηρίαν».
Μέγα θαύμα! Ο αιώνιος και απρόσιτος Θεός γίνεται άνθρωπος. Άφησε την ουράνια δόξα Του, για να ταπεινωθεί από τα πλάσματά Του. Ο φιλάνθρωπος Θεός με την ενανθρώπησή Του αποκαλύπτει το μεγαλείο της θεϊκής αγάπης Του προς τον άνθρωπο. Κατέβηκε στη γη χωρίς την ουράνια δόξα Του και εισήλθε στον αμαρτωλό κόσμο, ως αναμάρτητος, για να ανασύρει τον άνθρωπο από την πτώση του, με τη δική Του Θεϊκή προσφορά, δίνοντας το αίμα Του για τη λύτρωσή του, προσφέροντας την μοναδική ευκαιρία να αναβιώσουμε την ύπαρξή μας, στο μυστήριο της αγάπης του Θεού, χωρίς το οποίο δεν μπορεί να φωτισθεί και προσεγγισθεί το μυστήριο του ανθρώπου.
Αν δεν παραμερίσουμε τον εγωϊσμό μας, την οίηση, την υπερηφάνεια και αυτάρκειά μας, τα πάθη και τις αδυναμίες μας και αν δεν προσέλθουμε στο σπήλαιο της Βηθλεέμ με ταπείνωση και απλότητα, τότε δεν θα αντιληφθούμε ποτέ το μεγάλο και μοναδικό μυστήριο της Θείας Ενανθρώπισης, κατά την οποία ο Θεός γίνεται άνθρωπος. Ενώθηκε η θεία και η ανθρώπινη φύση στο πρόσωπο του γεννηθέντος Ιησού Χριστού. Ο Θεός γίνεται άνθρωπος για να γίνει ο άνθρωπος υιός του Θεού κατά χάριν, να ομοιωθεί του Θεού, να θεωθεί.
Ο Υιός του Θεού γίνεται άνθρωπος για την σωτηρία του κόσμου. Γίνεται άνθρωπος για να προσφέρει στον άνθρωπο τη σωτηρία του, την εν Χριστώ ζωή, τη δύναμη του Παναγίου Πνεύματος στην ζωή του, για να γίνει άγιος ενώπιον του Θεού.
Ο Θεός σαρκούται για να αποκαταστήσει την φθαρείσα ανθρώπινη φύση και να αποκτήσει ο άνθρωπος την προ της πτώσεως των πρωτοπλάστων χάρη και να ανέβει πνευματικά δια της θεώσεώς του. Ο Θεός γίνεται άνθρωπος με σκοπό να ενώσει τον άνθρωπο με το Θεό, δια της θείας ενανθρωπήσεώς Του. Ο άνθρωπος ήταν καταδικασμένος στο θάνατο της απώλειας, χωρίς την ενανθρώπηση του Υιού του Θεού. Ο Ιησούς Χριστός γίνεται το πέρασμα από το θάνατο στη ζωή, από την αμαρτία στη χάρη. Αμαυρώθηκε η εικόνα του ανθρώπου δια της πτώσεως των πρωτοπλάστων και η αποκατάσταση επιτεύχθηκε δια της Θείας Ενανθρωπήσεως του Υιού του Θεού. Με την σάρκωση του Υιού του Θεού γινόμεθα μέλη του σώματός Του, μέλη της Θεανθρώπινης Εκκλησίας Του, με σκοπό να ζήσουμε αιώνια στη βασιλεία Του.
Όταν μιλάμε για την ενανθρώπηση του Θεού Λόγου, πρέπει να την αντιλαμβανόμαστε και πρέπει να την προσεγγίζουμε, ως μυστήριο οντολογικό και αυθεντικό, γιατί όλα τα γεγονότα της Ενανθρωπήσεως, της Σαρκώσεως του Λόγου του Θεού έγιναν με θαυμαστό τρόπο που ξεπερνούν την  διάνοια του ανθρώπου. Οι Πατέρες της Εκκλησίας λένε ότι, εάν η Θεία Ενανθρώπηση ήταν καταληπτή, τότε δεν θα ήταν Θεία. Είναι λοιπόν τολμηρό να ερωτάμε πώς ο Θεός έγινε άνθρωπος και να προσπαθούμε με τη διάνοιά μας να το εξιχνιάσουμε, όταν αγνοούμε ακόμη και για τον εαυτό μας πώς γίναμε άνθρωποι. Πώς η νοερά ψυχή μας είναι συνδεδεμένη με το σώμα μας. Γι’ αυτό ο μόνος τρόπος προσεγγίσεως στο μυστήριο της Ενανθρωπήσεως και Σαρκώσεως του Λόγου είναι η πίστη στην παντοδυναμία της θελήσεως και της αγάπης του Θεού.
Η εορτή των Χριστουγέννων που αποτελεί ως γεγονός «σεισμό γης», κατά τη χαρακτηριστική έκφραση του αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου, είναι το κεντρικό μυστήριο όλης της Θείας Οικονομίας. Η δημιουργία και η σωτηρία, όλη η ελεημοσύνη και η φιλανθρωπία της αγίας Τριάδας, ανακεφαλαιώνονται στον Θεάνθρωπο Χριστό, που με την ενσάρκωσή Του κι όλα τα μυστήρια της ένσαρκης παρουσίας Του απεκάλυψε τη χριστολογική και χριστοκεντρική ρίζα και προοπτική κάθε πραγματικότητας ή μάλλον ολόκληρης της πραγματικότητας. Έτσι εξηγείται, λέγει ο Μ. Βασίλειος, γιατί τα Χριστούγεννα εορτάζονται και πανηγυρίζονται σαν «τα σωτήρια του κόσμου, η γενέθλιος ημέρα της ανθρωπότητος, η κοινή εορτή πάσης της κτίσεως». Επειδή, ο «επιδημήσας Λόγος του Θεού εκένωσεν εαυτόν, ίνα τω κενώματι αυτού πληρωθή ο κόσμος».
Ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός, διδάσκει, ότι «Επειδή ο Θεός μας έδωσε να κοινωνήσουμε το καλύτερο και δεν το φυλάξαμε, γι’ αυτό μεταλαμβάνουμε το χειρότερο, δηλαδή, τη φύση μας, ώστε από τη μια μεριά να ανακαινίσει τον εαυτό Του και με τον εαυτό Του το κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση, και από την άλλη να διδάξει και σ’ εμάς την ενάρετη πολιτεία, αφού με τον εαυτό Του την έκαμε σ’ εμάς δυνατή. Να μας ελευθερώσει από τη φθορά με την κοινωνία της ζωής γενόμενος απαρχή της αναστάσεώς μας». «Ο Θεός πτωχεύει την εμήν σάρκα, ίνα εγώ πλουτήσω την αυτού Θεότητα, κενούται της εαυτού δόξης επί μικρόν, ίνα εγώ της εκείνου μεταλάβω πληρώσεως».
Ο Θεός έρχεται να κενωθεί, να πτωχεύσει, να κριθεί, να σταυρωθεί, να κατέλθει στον άδη, να αναστηθεί και να αναληφθεί, για να φανερώσει με όλο αυτό το μυστήριο της κενώσεως Του, ότι δεν είναι δύναμη, ισχύς, αυθεντία, κυριαρχία, νομοθεσία, καταδίκη, τιμωρία, εκδίκηση. Έρχεται, για να σώσει στην αγάπη και με την αγάπη Του τον άνθρωπο, να βαστάξει όλες τις ασθένειες μας και να σηκώσει όλα τα ανομήματά μας, να μεταμορφώσει όλες τις απελπιστικά ανθρώπινες καταστάσεις σε γνώση της δυνάμεως της Αναστάσεως Του.
Ο Χριστός γεννιέται και ανακλίνεται πραγματικά στην Εκκλησία, και στο λίκνο της καρδιάς μας, που είναι λίκνο των άλογων παθών «θέλων ρύσασθαι ημάς εκ της αλογίας».
Η φάτνη της σαρκώσεως γίνεται το θυσιαστήριο του κόσμου από το οποίο προσφέρεται ο άρτος του Λόγου του Θεού σαν τροφή των λαών της γης διότι στο μυστήριο των Χριστουγέννων θεάται, προσκυνείται και δοξάζεται ολόκληρη η σωτηρία. Αυτό είναι το μυστήριο που μπορούν να θαυμάζουν όσοι μπορούν να αναγνωρίζουν τη μεγαλειότητα στην ταπείνωση, τον πλούτο στη φτώχεια, την ελευθερία στην υπακοή.
Αλλά οι άνθρωποι αδυνατούν να κατανοήσουν αυτή την οντολογική διάσταση του θαύματος της Θείας Ενανθρωπήσεως, όπως τη διδάσκει Θεολογικά η Εκκλησία. Προσπαθούν να ματαιώσουν τη σύλληψη και τη γέννηση του Χριστού μέσα στην καρδιά τους και παραμένουν τυφλοί και νήπιοι. Ο κόσμος γύρω μας εξακολουθεί να πορεύεται μέσα στην οδύνη, την απελπισία, τον πόλεμο, την αδικία, την εκμετάλλευση, την απουσία της αγάπης, τον φθόνο και την κακία, τις έριδες και τις φιλονικίες και τα φαύλα πράγματα.
Πώς να κηρύξουμε σήμερα την ταπείνωση του Θεού στον σημερινό άνθρωπο, που κυνηγάει ακόρεστα την άνεση και την αυτάρκεια;
Πώς να διδάξουμε σήμερα τη θέωση και την αγιότητα της ανθρώπινης φύσης, μέσα στη θεία φύση του Σαρκωμένου Θεού, όταν γύρω μας βασιλεύει η απανθρωπιά και η αναίσχυντη συμπεριφορά; Όταν νομιμοποιείται η ανηθικότητα; Όταν οι σχέσεις των ομοφυλοφίλων νομιμοποιούνται; Όταν οι κύναιδοι, οι μοιχοί και οι αρσενοκοίτες κατέχουν υψηλά αξιώματα και καμαρώνουν και επαίρονται, για την ελεεινότητα του «βίτσιου» τους;     
Να, γιατί η Γέννηση του Χριστού, δεν είναι μόνο φανέρωση της άπειρης φιλανθρωπίας του Θεού, αλλά και της τραγωδίας του ανθρώπου.
Πώς γίναμε έτσι οι άνθρωποι! Χωρίς πόθο και πάθος, για τον αληθινό και ζώντα Θεό. Πώς γίναμε έτσι άσπλαχνοι, σύνθετοι άνθρωποι, επιτηδευμένοι, μ’ ένα σωρό στολίδια και φτιαξίματα στην ψυχή και στο σώμα; Πώς γίναμε τόσο μίζεροι και δυστυχείς, μοιρολάτρες και κακόμοιροι, δύστροποι και στερημένοι της μακάριας ελπίδας;
Όμως, αν προσπαθήσουμε να βιώσουμε λίγο περισσότερο την αγάπη του Θεού, θα ανακαλύπταμε, ότι το σπήλαιο της Βηθλεέμ είναι ο τόπος της σωτηρίας. Είναι η πηγή του άκτιστου φωτός. «Εγώ ειμί το φως του κόσμου» Γιατί έξω είναι σκοτάδι. Φωτισμένο με ψεύτικο φως. Ας κατανοήσουμε, ότι ο προορισμός του ανθρώπου, είναι μόνο η θέωση, που μας προσφέρει ο Θεάνθρωπος.
Καλεί λοιπόν τους πτωχούς τω πνεύματι, δηλαδή τους ταπεινούς και τους πλουτίζει με τη θεϊκή Του σοφία. Καλεί τους αναπήρους και τους κάνει υγιείς. Καλεί τους χωλούς και βαδίζουν τον ορθό δρόμο. Καλεί τους τυφλούς, ώστε να βλέπουν το φως το αληθινό.
Η σοφία του Θεού υπερβαίνει τις ανθρώπινες αδυναμίες και η Εκκλησία, με το πνευματικό δείπνο της Βασιλείας του Θεού, που προσφέρεται σε όλους μας κάθε Κυριακή και κάθε γιορτή, είναι ο χώρος που ο άνθρωπος θεραπεύεται από κάθε πνευματική ασθένεια ή αναπηρία και μεταμορφώνεται σε τέκνο του Θεού.
Η Εκκλησία είναι η διαρκής υπενθύμιση και η διαρκής ανανέωση της πρόσκλησης που ο Χριστός απευθύνει σε όλους μας. Έχουμε το προνόμιο να ανήκουμε στους ανθρώπους που έχουν γνωρίσει την αλήθεια που ο Θεός αποκάλυψε στον κόσμο και ως εκ τούτου ανήκουμε σε αυτούς που έχουν δεχτεί την πρόσκληση να συμμετάσχουμε στο δείπνο της Βασιλείας Του.

Απομένει σε μας να αποδεχτούμε τούτη την πρόσκληση, και να μη παρασυρθούμε ούτε από ανθρώπινες κοσμοθεωρίες, ούτε από βιοτικές μέριμνες, ούτε από τις προσωπικές μας επιθυμίες ή πάθη. Απομένει σε μας να αποδεχτούμε την πρόσκληση του Θεού και να προετοιμαστούμε κατάλληλα, ώστε να αξιωθούμε να ζήσουμε και την μεγάλη εορτή των Χριστουγέννων, που πλησιάζει, με όλο το πνευματικό μεγαλείο της.

Ιστολόγιο Γενικού Περιεχομένου

metaptotíka.blogspot.com. Από το Blogger.

ΦΙΛΙΚΑ ΙΣΤΟΛΟΓΙΑ

ΠΡΩΤΟΣΕΛΙΔΑ

ΕΟΡΤΟΛΟΓΙΟ

ΜΕΝΟΥ