Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΕΟΡΤΙΑ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΕΟΡΤΙΑ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων



Η ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΥΠΑΠΑΝΤΗΣ
Το γεγονός της Υπαπαντής, δηλαδή, της συναντήσεως του Χριστού με τον προφήτη Συμεών, στο ναό του Σολομώντα, σαράντα ημέρες μετά την γέννησή Του, περιγράφει στο κείμενο του ευαγγελίου του μόνο ο ευαγγελιστής Λουκάς, στο Κεφ. Β, στ.22-39.
Σύμφωνα με τον μωσαϊκό νόμο η Παρθένος Μαρία μετέβη εις τον ναό, όταν συμπληρώθηκαν σαράντα ημέρες από της γεννήσεως του «παιδίου», όπως χαρακτηριστικά γράφει ο ευαγγελιστής Λουκάς: «επλήσθησαν αι ημέραι του καθαρισμού αυτών κατά τoν νόμον Μωϋσέως» και αλλού: «παραστήσαι τω κυρί, καθώς γέγραπται εν νόμ κυρίου, ότι παν άρσεν διανοίγον μήτραν άγιον τω κυρί κληθήσεται» καθώς επίσης και: «του δούναι θυσίαν κατά το ειρημένο εν τω νόμ κυρίου».

Η ΕΝΑΝΘΡΩΠΙΣΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΩΣ ΣΥΝΕΡΓΟΣ ΤΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ .




 «Και ο Λόγος σαρξ εγένετο και εσκήνωσεν εν ημίν» (Ιωάν, α΄, 14).
Η χριστιανική πίστις είναι η βεβαιότης της σωτηρίας του ανθρώπου υπό του Θεού της αγάπης, ο οποίος προσέλαβε φιλανθρώπως την ημετέρα φύση και εχαρίσατο ημίν πάλι το διά της πτώσεως απολεσθέν «καθ’ ομοίωσιν», ικανώσας ημάς εις την κατ’ αλήθειαν ζωήν εν τω Σώματι Αυτού, τη Εκκλησίᾳ. Σύνολος η ζωή της Εκκλησίας εκφράζει το μυστήριον της θεανθρωπότητος. Ο Θεάνθρωπος Σωτήρ ανέλαβε «εκκλησίας σάρκα» και έδειξε, «πρώτος και μόνος», «τον αληθινόν άνθρωπο τέλειον τρόπων και ζωής και των άλλων ένεκα πάντων», γράφει στην «Πατριαρχική Απόδειξη» ο Παναγιώτατος Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος.




Το νόημα της εορτής του Αγίου Πνεύματος


Τ γιο Πνεμα εναι Θεός, διότι τ τρίτο πρόσωπο τς γίας Τριάδος, παντοδύναμο πως Πατέρας κα Υός. Τ γιο Πνεμα ζωογονε, μψυχώνει κα νδυναμώνει τ πλάσματα. Ατ δίνει στ ζα τ ζωή, στος νθρώπους τ νο κα στος χριστιανος τν νώτερη ζωή, τν πνευματική. Ατ φωτίζει τν νθρωπο κα τν βοηθάει ν μπε στ βασιλεία τν ορανν.
Τ γιο Πνεμα δίνεται στν καθένα μας, χι σύμφωνα μ τν ξία τν καλν ργων μας, λλὰ δίνεται ως δωρεάν, σύμφωνα μ τ λεος το Θεο, γι τ σωτηρία μας.

Η εορτή της Πεντηκοστής κατά τον Αγ. Γρηγόριο Παλαμά

Η εορτή της  Πεντηκοστής κατά τον  Αγ. Γρηγόριο Παλαμά

Όταν συμπληρωνόταν η πεντηκοστή ημέρα μετά την Ανάσταση, της οποίας έφθασε τώρα η μνήμη, ενώ όλοι οι μαθητές ήσαν συγκεντρωμένοι μαζί και ευρίσκονταν ομόψυχοι στο υπερώο (οίκος) εκείνου του ιερού, αλλά και στο προσωπικό του υπερώο, στο νου του, συναγμένος ο καθένας τους (διότι ήσαν σε ησυχία και αφιερωμένοι στη δέηση και στους ύμνους προς το Θεό), ξαφνικά, λέγει ο ευαγγελιστής Λουκάς, «ακούσθηκε ήχος από τον ουρανό, σαν από ορμή βιαίου ανέμου και εγέμισε τον οίκο όπου κάθονταν».(Πραξ.2, 1-11). Είναι βίαιος γιατί νικά τα πάντα και ξεπερνά τα τείχη του πονηρού, γκρεμίζει κάθε οχύρωμα του εχθρού, ταπεινώνει τους υπερήφανους, ανυψώνει τους ταπεινούς στη καρδιά και διασπά τους συνδέσμους των αμαρτημάτων. 

Η ΜΕΤΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ


Η ΜΕΤΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ
Γράφει ο Πρωτοπρεσβύτερος Γεώργιος Σούλος
Αγαπητοί μου!
Με τη χάρη  Θεού εορτάζουμε και τούτη τη χρονιά την Κοίμηση της Θεοτόκου, που θεωρείται, ως θαύμα θαυμάτων και μυστήριον μυστηρίων.  Είναι η εορτή, που ονομάζεται «Πάσχα του καλοκαιριού» ή «Πάσχα της Κυρίας Θεοτόκου». Συγχρόνως με την κοίμηση της Θεοτόκου, εορτάζουμε και την Μετάστασή Της. Ο τάφος που την φιλοξένησε, δεν μπορούσε να κρατήσει το πανάγιο σώμα, την έμψυχη κιβωτό του ζώντος Θεού. Κοιμήθηκε η Παναγία όντως, διότι ως κτιστό δημιούργημα, έπρεπε να ακολουθήσει την κοινή  ανθρώπινη πορεία του θανάτου.
Όμως, η Παναγία Θεοτόκος μετέστη, διότι η μετάσταση ήταν σημείο του άφθαρτου θαύματος, ως κατακλείδα των χαρίτων τς Υπερευλογημένης Μητρός του Θεού.  Η Θεοτόκος «προμνηστεύεται την αιώνια ζωήν», καθώς είναι η πρώτη εκ του ανθρωπίνου γένους, που δέχθηκε τον θάνατο και παρέμεινε το άγιο σώμα της τρεις ημέρες εις το μνήμα,  άφθαρτο και αδιάφθορο, καθώς επίσης είναι και πάλι η πρώτη εκ του ανθρωπίνου γένους, που το άγιο

Η ΚΑΘΙΕΡΩΣΗ ΤΗΣ ΚΑΤ’ ΕΤΟΣ ΛΙΤΑΝΕΙΑΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΣΠΥΡΙΔΩΝOΣ ΤΗΝ 11η ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ


Η ΚΑΘΙΕΡΩΣΗ ΤΗΣ ΚΑΤ’ ΕΤΟΣ ΛΙΤΑΝΕΙΑΣ
ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΣΠΥΡΙΔΩΝOΣ ΤΗΝ 11η ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ
Επιμέλεια κειμένου: Πρωτ. Γεώργιος Σούλος 
Κάθε χρόνο την 11η Αυγούστου η Κέρκυρα, ποιεί μεγαλοπρεπώς ανάμνηση του θαύματος, του Πολιούχου και Προστάτου Αγίου Σπυρίδωνος, κατά των Αγαρηνών, εις το οποίον ο Άγιος  Σπυρίδων, «ἐπέχων εἰς τὴν δεξιὰν ἀστραπόμορφον ξίφος, ἐδίωκε μὲ θυμὸν αὐτούς». Έτσι, διά τῶν πρεσβειῶν τοῦ Αγίου  Ποιμενάρχου και Προστάτου της νήσου διεσκορπίσθησαν.  Όθεν εις τιμήν και δόξαν του Προστάτου Αγίου Σπυρίδωνος, καθιερώθηκε η κατ’ έτος και κατά την 11ην  Αυγούστου Λιτανεία του σεπτού Σκηνώματος του Αγίου, δι’ αποφάσεως του Βενετού Γενικού Καπιτάνου Κερκύρας Ανδρέου Πιζάνη, τη 30η  Μαρτίου του σωτηρίου έτους 1717, την οποία παραθέτουμε, ως ακριβώς συντάχθηκε, εν ταις ημέρες εκείνες.
«Πολέμου καὶ μάχης ὑπαρχούσης μεταξὺ Ἑνετῶν καὶ Ὀθωμανῶν, μετὰ τὴν ἅλωσιν τῆς Πελοποννήσου, ἐφάνη εὔλογον εἰς τὴν εὐτολμίαν τοῦ στρατηγοῦ τῶν δυσσεβῶν Ἀγαρηνῶν νὰ καταδουλώσωσι καὶ τὴν Κέρκυραν. Ὅθεν κατὰ τὸ χιλιοστὸν ἐπτακοσιοστὸν δέκατον ἕκτον σωτήριον ἔτος, τῇ εἰκοστῇ τετάρτῃ Ἰουλίου, ἐπιδραμόντες οἱ σκληροὶ οὗτοι ἐπολιόρκησαν ἐξαίφνης τὴν πόλιν διὰ ξηρᾶς καὶ διὰ θαλάσσης. 

Η ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΙΣ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ


Η ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΙΣ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ
Του Πρωτοπρεσβυτέρου Γεωργίου Σούλου,
«Προ του τιμίου σταυρού σου και του πάθους, λαβών ους προέκρινας των ιερών μαθητών προς το Θαβώριον Δέσποτα, ανήλθες όρος, ίνα όταν σε ίδωσιν σταυρούμενον το μεν πάθος νοήσωσιν εκούσιον τω δε κόσμω κηρύξωσιν ότι συ υπάρχεις αληθώς του Πατρός το απαύγασμα».
Η Μεταμόρφωση του Χριστού ήταν ένα σημαντικό σημείο για τους Μαθητές του Χριστού, τους οποίους προετοίμασε, τόσο για τα Θεία Πάθη, όσο και για την Πεντηκοστή, αφού πρόκειται για μεγάλη εμπειρία του Θεού, με τη διαφορά ότι εις την Μεταμόρφωση οι Μαθητές δεν είναι ήταν ακόμη μέτοχοι της Αναστάσεως και της θέας του Θεού.

Η ΘΕΙΑ ΕΝΑΝΘΡΩΠΙΣΗ

Η ΘΕΙΑ ΕΝΑΝΘΡΩΠΙΣΗ
Του Πρωτοπρεσβυτέρου Γεωργίου Σούλου
«Σήμερον ο Χριστός εν Βηθλεέμ γεννάται εκ Παρθένου…»
Εορτάζουμε και τούτη τη χρονιά την Θεία Ενανθρώπιση του Υιού και Λόγου του Θεού, εν μέσω πνευματικής, κοινωνικής και οικονομικής κρίσης, που μαστίζει σχεδόν όλη την υφήλιο και ιδιαίτερα την ελληνική κοινωνία, αλλά και τη φοβερή οδύνη των αιματηρών συγκρούσεων που κάθε τόσο πληγώνουν τον πλανήτη μας και δείχνουν, ότι η σκληρότητα και θηριωδία των ανθρώπων δεν έχουν όρια.
Για αυτούς τους λόγους είναι καιρός να αντιληφθούμε την αυθεντική αλήθεια, που αποκαλύπτεται με την Θεία Ενανθρώπιση του Χριστού και τον ερχομό Του στη γη. Ότι, δηλαδή, παρά τα όσα φρικτά και απάνθρωπα συμβαίνουν στον πλανήτη μας, η ύπαρξη του ανθρώπου, μέσα στην κτίση του σύμπαντος κόσμου, είναι το πιο εκλεκτό  δημιούργημα του Θεού, αφού ο ίδιος ο Δημιουργός λαμβάνει την ανθρώπινη φύση και γίνεται Θεάνθρωπος. Ακόμη και ο πιο τολμηρός νους δεν είχε ποτέ υποπτευθεί ότι ο Ίδιος ο απρόσιτος και

Η ΘΕΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ



Του Πρωτοπρεσβυτέρου Γεωργίου Σούλου

Ο μήνας Σεπτέμβριος είναι ο πρώτος μήνας του εκκλησιαστικού έτους και είναι αφιερωμένος στο Σταυρό του Κυρίου μας. Στις 14 Σεπτεμβρίου γιορτάζουμε την ύψωση του Τιμίου Σταυρού. Έτσι σ’ όλο το μήνα το θέμα του Σταυρού κυριαρχεί στα αναγνώσματα και στους ύμνους των ακολουθιών. Ο Σταυρός του Κυρίου είναι το σύμβολο θυσίας και αγιασμού και μαζί με την Ανάσταση συναποτελεί τους πυλώνες, πάνω στους οποίους στηρίζεται η ζωή των πιστών χριστιανών.
Η Ανάσταση έπεται και προϋποθέτει το Σταυρό και ο Σταυρός προμηνύει την Ανάσταση. Χωρίς Σταυρό δεν γίνεται Ανάσταση. Πάνω σε αυτές τις αρχές στηρίζεται η θεολογία του Σταυρού και είναι σπουδαία η σημασία του για τη ζωή της Εκκλησίας. Δηλαδή, ο άνθρωπος θα δικαιωθεί ή θα κατακριθεί, ανάλογα με το πόσο θεοκεντρικά και θεολογικά βίωσε το Μυστήριο του Σταυρού.

ΤΟ ΟΝΤΟΛΟΓΙΚΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ




ΤΟ ΟΝΤΟΛΟΓΙΚΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ
Του Πρωτοπρεσβυτέρου Γεωργίου Σούλου
Την δέκατη ημέρα από την Ανάληψη του Κυρίου, η ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει το οντολογικό γεγονός της Πεντηκοστής, κατά την οποία το Πανάγιο  Πνεύμα κατήλθε και κάθισε στις κεφαλές των μαθητών του Χριστού, εν είδη πυρήνων γλωσσών, χορηγώντας τους  την Θεία Επιφοίτησή Του. Η ημέρα της Επιφοίτησης των μαθητών, από το Άγιο Πνεύμα, είναι το σημείο έναρξης της  ιστορικής συγκρότησης της Εκκλησίας σε Θεανθρώπινο Σώμα,  γι αυτό η ημέρα της Πεντηκοστή εορτάζεται, ως η γενέθλιος ημέρα της Εκκλησίας του Χριστού.

ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΤΗΣ ΑΝΑΛΗΨΕΩΣ




ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΤΗΣ ΑΝΑΛΗΨΕΩΣ
Του Πρωτοπρεσβυτέρου Γεωργίου Σούλου
Με πίστη, ευλάβεια και κατάνυξη οι ορθόδοξοι χριστιανοί εκκλησιάζονται την ιερή ημέρα της Αναλήψεως του Κυρίου  εις τους ναούς, για να δοξολογήσουν με ωδές τον Σωτήρα και Λυτρωτή του κόσμου Χριστό και να υμνήσουν την Ανάληψή Του. Η Ορθόδοξη Εκκλησία υμνεί και δοξολογεί, με βαθυστόχαστους ύμνους την επάνοδό του εκ νεκρών Αναστημένου Κυρίου στον αέναο τόπο της άφατης μεγαλοσύνης Του, εις τα δεξιά του Πατέρα Θεού, ως αιώνιος μεσίτης μας (Α΄Τιμ.2,5).  
Ο Αναστάς εκ νεκρών Χριστός, μετά την λαμπροφόρο Ανάστασή Του από τους νεκρούς, δεν αποχώρησε από τον κόσμο, αλλά παρέμεινε σαράντα ημέρες, κατά τις οποίες εμφανιζόταν συχνά στους μαθητές Του (Πράξ.1,3), διότι  έπρεπε οι δύσπιστοι και φοβισμένοι μαθητές να εμπεδώσουν το γεγονός της Αναστάσεως του Σταυρωθέντος και Ταφέντος Διδασκάλου τους, ώστε να συνειδητοποιήσουν το οντολογικό γεγονός της Αναστάσεώς και εν συνεχεία να κηρύξουν αυτήν, εις «πάντα τα έθνη», καθώς τους παρήγγειλε.

Η ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΥΨΩΣΕΩΣ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ


Η ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΥΨΩΣΕΩΣ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ
Του Πρωτοπρεσβυτέρου Γεωργίου Σούλου
Ο Τίμιος Σταυρός είναι το κορυφαίο σύμβολο θυσίας και αγιασμού, για την Εκκλησία του Σταυρωμένου και εν ταυτώ Αναστημένου Χριστού, διότι ο Σταυρός μαζί με την Ανάσταση είναι οι δύο σημαντικοί πυλώνες πάνω στους οποίους στηρίζεται η ζωή όσων «εις Χριστόν» έχουν βαφτισθεί και ενδυθεί. Ο απόστολος Παύλος αναφερόμενος στο Σταυρό, δεν κρύβει την καύχησή του, για το Ιερό Σύμβολο. Στις επιστολές του συναντάμε πλείστα χωρία στα οποία εξυμνεί τη σημασία του Σταυρού, για τη σωτηρία του ανθρώπου και του κόσμου. Αλλά και οι αποστολικοί Πατέρες ομιλούν και αυτοί με σεβασμό και τιμή προς το Ιερό Σύμβολο, μέσω του οποίου επιτεύχθηκε η σωτηρία του ανθρώπου, με την απολυτρωτική θυσία του Χριστού.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΥΨΩΣΕΩΣ


ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΥΨΩΣΕΩΣ
Το Γενέσιον της Θεοτόκου
Του Πρωτοπρεσβυτέρου Γεωργίου Σούλου
Σύμπας ο ορθόδοξος λαός καλείται την φετινή Κυριακή της 8ης Σεπτεμβρίου του δισχιλιοστού δεκάτου τρίτου σωτηρίου έτους,  να εορτάσει συγκυριακά  αφ’ ενός μεν, τα προεόρτια της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού  και αφ’ ετέρου δε, την Γέννηση της Υπεραγίας Θεοτόκου.
Η Αγία Εκκλησία προβαίνει στην προετοιμασία των πιστών, δια να φθάσουν να τιμήσουν και να προσκυνήσουν τον Τίμιο Σταυρό του Κυρίου, ώστε να αντλήσουν δύναμη και χάρη από αυτόν. Η μεγάλη αυτή εορτή δίνει επίσης την ευκαιρία σε όλους μας να σκεφτούμε τις αλήθειες της πίστης μας, οι οποίες είναι συνυφασμένες με τη θεολογία του Σταυρού.
Η Ορθόδοξος Εκκλησίας μας, η οποία διασώζει ανόθευτη την βιβλική και πατερική διδασκαλία, αποδίδει την προσήκουσα τιμή στο Σταυρό του Χριστού, ως το κατ’ εξοχήν όργανο και σύμβολο της απολυτρώσεως του ανθρωπίνου γένους. Σε αντίθεση με τα ποικίλα ετερόδοξα δόγματα, δεν αποδίδουν καμία τιμή στον Τίμιο Σταυρό, όπως ο Προτεσταντισμός, είτε τον πολεμά ευθέως, ως ειδωλολατρικό σύμβολο, όπως οι Mάρτυρες του Ιεχωβά.

ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΙΝΔΙΚΤΙΩΝΟΣ


ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΙΝΔΙΚΤΙΩΝΟΣ
Του Πρωτοπρεσβυτέρου Γεωργίου Σούλου
Σήμερα 1η  Σεπτεμβρίου, η Εκκλησία μας εορτάζει την Αρχή της Ινδικτιώνος, δηλαδή την αρχή του νέου Εκκλησιαστικού έτους. Ο όρος Ινδικτιών προέρχεται από την λατινική λέξη «indictio», η οποία σημαίνει ορισμός. Δηλαδή την έναρξη του εκκλησιαστικού έτους. Ο όρος προήλθε από την συνήθεια των Ρωμαίων αυτοκρατόρων να ορίζουν δια θεσπίσματος για διάστημα δεκαπέντε ετών το ποσόν του ετησίου φόρου, που εισέπρατταν αυτήν την εποχή, για την συντήρηση του στρατού. Κατ’ επέκταση καθιερώθηκε να ονομάζονται ινδικτιώνες και οι δεκαπενταετείς αυτοί κύκλοι που άρχισαν επί Καίσαρος Αυγούστου, τρία χρόνια πριν από την γέννηση του Χριστού.

Η ΚΟΙΜΗΣΗ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ


Η ΚΟΙΜΗΣΗ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ
Του Πρωτ. Γεωργίου Σούλου

Η πηγή της ζωής, εν μνημείῳ τίθεται,
και κλίμαξ προς ουρανόν, ο τάφος γίνεται.

Ο θάνατος της Υπεραγίας Θεοτόκου και αειπαρθένου Μαρίας λέγεται Κοίμηση. Ο Ιωάννης ο Θεολόγος στην Αποκάλυψη μιλάει για τον πρώτο και τον δεύτερο θάνατο: «επί τούτων ο δεύτερος θάνατος ουκ έχει εξουσίαν, αλλ᾿ έσονται ιερείς του Θεού και του Χριστού, και βασιλεύσουσι μετ᾿ αυτού χίλια έτη» (Αποκ.20,6). Ο πρώτος μόνον θάνατος, ο οποίος είναι αναπόφευκτος για όλους τους ανθρώπους, περιμένει και τους αγίους και τους δικαίους. Αλλά ο δεύτερος, ο φοβερός και αιώνιος θάνατος, περιμένει τους μεγάλους και αμετανόητους αμαρτωλούς, οι οποίοι αρνήθηκαν την αγάπη και τη δικαιοσύνη του Θεού και είναι καταδικασμένοι να βρίσκονται αιωνίως υπό τη δυναστεία  του διαβόλου και των αγγέλων του.
Η Παρθένος Μαρία, ο άχραντος ναός του Σωτήρος, υπήρξε το κατοικητήριο του Αγίου Πνεύματος και από την καθαγιασμένη μήτρα της έλαβε το ανθρώπινο σώμα ο Υιός του Θεού, ο Οποίος κατήλθε από τους Ουρανούς,

Η ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕΩΣ


Η ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕΩΣ
Του Πρωτοπρεσβυτέρου Γεωργίου Σούλου
Η Θεία Μεταμόρφωση του Χριστού ήταν ένα σημαντικό σημείο για τους Μαθητές του Χριστού, τους οποίους προετοίμασε, τόσο για τα Θεία Πάθη, όσο και για την Πεντηκοστή, καθώς ο Προφήτης Ησαΐας προείπε ότι «λόγο συντετμημένο θα δώσει ο Κύριος επί της γης» σ. 10,25). Όντως, πρόκειται για εμπειρία του Θεού, με τη διαφορά ότι, εις την Μεταμόρφωση οι Μαθητές δεν ήταν ακόμη μέτοχοι της Αναστάσεως και της θέας του Θεού, καθώς ο υμνωδός λέγει συμπυκνωμένα σε έναν εκ των ύμνων της Εορτής: «Προ του τιμίου σταυρού σου και του πάθους, λαβών ους προέκρινας των ιερών μαθητών προς το Θαβώριον Δέσποτα, ανήλθες όρος, ίνα όταν σε ίδωσιν σταυρούμενον το μεν πάθος νοήσωσιν εκούσιον τω δε κόσμω κηρύξωσιν, ότι συ υπάρχεις αληθώς του Πατρός το απαύγασμα».

ΤΟ ΑΓΙΟ ΠΝΕΥΜΑ ΣΥΓΚΡΟΤΕΙ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ


ΤΟ ΑΓΙΟ ΠΝΕΥΜΑ ΣΥΓΚΡΟΤΕΙ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ
Του Πρωτ. Γεωργίου Σούλου
Το γεγονός της Πεντηκοστής θεωρείται ως η αφετηρία της πορείας της Εκκλησίας, προς «πάντα τα Έθνη» για τον αγιασμό του ανθρώπου και της κτίσεως. Την ημέρα της Πεντηκοστής συνέβη η κάθοδος και η επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος, εις τους Μαθητάς και Αποστόλους, τους οποίους φώτισε το νου κα θέρμανε τον ζήλο, ώστε να γίνουν στη συνέχεια, οι διδάσκαλοι και οι διαφωτιστές του κόσμου.
Η Πεντηκοστή ήταν μια από τις μεγάλες γιορτές των Ισραηλιτών, την οποία γιόρταζαν πενήντα

Η ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΑΝΑΛΗΨΕΩΣ


Η ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΑΝΑΛΗΨΕΩΣ
Του Πρωτ. Γεωργίου Σούλου
Η εορτή της Αναλήψεως του Ιησού Χριστού και Θεού μας, είναι για κάθε πιστό χριστιανό ένα χαρμόσυνο δοξολογικό και ευχαριστιακό γεγονός, μέσα στην όντως ευφρόσυνη αναστάσιμη περίοδο της Εκκλησίας μας.
Υμνούμε σήμερα με αισθήματα αγαλλιάσεως το μυστήριο της Θείας Αναλήψεως και κατακλύζουμε με ευλάβεια τους ιερούς ναούς, για να αναπέμψουμε ευχαριστήριες ωδές στο Σωτήρα και Λυτρωτή μας Χριστό, για την αγία Ανάληψή Του στους ουρανούς, καθώς διδάσκει ο Ευαγγελιστής Ιωάννης, λέγων ότι, «ουδείς αναβέβηκεν εις τον ουρανόν ει μη ο εκ του ουρανού καταβάς, ο υιός του ανθρώπου ο ων εν τω ουρανώ». (Ιωάν.3,13) Και ο Απ. Παύλος λέγει ότι «ο Θεός αυτόν υπερύψωσε». (Φιλιπ.2,6-11).

ΟΜΙΛΙΑ ΕΙΣ ΤΟΥΣ Γ΄ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΥΣ



ΟΜΙΛΙΑ ΕΙΣ ΤΟΥΣ Γ΄ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΥΣ
Του Πρωτ. Γεωργίου Σούλου
«Χαίρε ότι εμωράνθησαν οι δεινοί συζητηταί, χαίρε ότι εμαράνθησαν οι των μύθων ποιηταί».

Η χριστιανική πίστη, ξεκινώντας από το πρόσωπο της Υπεραγίας Θεοτόκου, μώρανε και μάρανε, τόσο τους συζητητές του λόγου, όσο και τους ποιητές των μύθων, απέδειξε δηλαδή ότι όταν ο τρόπος της ζωής στηρίζεται μόνο στη δύναμη της λογικής ή στη δύναμη του ανθρώπινου ασυνείδητου, της εγκόσμιας θρησκευτικότητας και του μύθου, δεν μπορεί να δώσει στον άνθρωπο νόημα και περιεχόμενο ζωής. Η ζωή δεν βρίσκει νόημα, όταν στηρίζεται μόνο στη συζήτηση, δηλαδή στα λόγια. Ούτε όταν μένει

Η ΘΕΙΑ ΕΝΑΝΘΡΩΠΙΣΗ



Ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος, χαρακτηρίζει την εορτή των Χριστουγέννων, ως  «σεισμό γης». Τα  Χριστούγεννα είναι το κεντρικό μυστήριο όλης της Θείας Οικονομίας. Στο πρόσωπο του Θεανθρώπου Χριστού ανακεφαλαιώνονται η δημιουργία και η σωτηρία. Η ένσαρκη παρουσία Του, απεκάλυψε τη Χριστολογική και Χριστοκεντρική ρίζα και προοπτική κάθε πραγματικότητας. Γι’ αυτό τα Χριστούγεννα εορτάζονται και

Ιστολόγιο Γενικού Περιεχομένου

metaptotíka.blogspot.com. Από το Blogger.

ΦΙΛΙΚΑ ΙΣΤΟΛΟΓΙΑ

ΠΡΩΤΟΣΕΛΙΔΑ

ΕΟΡΤΟΛΟΓΙΟ

ΜΕΝΟΥ